"Kiedyś byłam księżną" - J. Pascral-Gillespie

Hej!

Dzisiejszy dzień nie różnił się niczym od innych. Przyznam się Wam, że moje oszczędzanie na zakupy wakacyjne nie idzie mi zbyt dobrze. Dzisiaj kupiłam nową spódniczkę, a jutro wrócę chyba jeszcze po sukienkę. Za dużo tych ubraniowych pokus wokoło!

Gatunek: autobiografia

Ilość stron: 370

Wydawnictwo: Świat Książki

Cena: 34,90 zł.

Jacqueline opowiada o swoim życiu, które nie było przeciętne. To, co wydarzyło się w nim, można nazwać dramatem i aż trudno uwierzyć, że działo się naprawdę. Jako dziecko poznała tylko miłość babci, z ojcem spotkała się tylko raz, a matka zachorowała na padaczkę po przedawkowaniu. W domu babci było jej dobrze, ale gdy stan matki się polepszył, zabrała ją. Jacqueline była molestowana przez konkubenta rodzicielki, na co kobieta wyrażała zgodę. Skrzywdzone dziecko stało się skrzywdzoną kobietą. Poznała Bahrina i dopiero, gdy przybyła do jego rodzinnego kraju, dowiedziała się, że jest księciem. W Malezji doznała na własnej skórze z jakim brakiem miłości i poszanowania spotykają się kobiety. Bita, szantażowana i upokorzona, postanowiła uciec wraz z dwójką dzieci z piekła, w którym znalazła się z własnej woli. Jej szczęście po powrocie nie trwało długo, bo malezyjski książę uprowadził dzieci, a Jacqueline pozostałą bezradna i ponownie skrzywdzona.

Czytając tę książkę zostałam zmasakrowana i obudził się we mnie żal, gniew i poczucie niesprawiedliwości. Cała biografia wstrząsnęła mną i już kolejnego dnia wylałam na koleżankę emocje, jakie u mnie wywołała. Nie sądziłam, że jeden człowiek może doświadczyć aż tylu krzywd, że kierując się potrzebą miłości stacza się na dno. Cierpi. 

Książka pokazuje również znaczenie kobiet w  krajach islamskich. Czytając nie mogłam się powstrzymać od napadów żalu i współczucia. To jak są tam traktowane, nam z Europy, wydaje się wręcz nieludzkie. Po tej lekturze zaczęłam doceniać to, że urodziłam się jednak w takim państwie, gdzie mężczyzna i kobieta stoją na równi. 

Jestem pełna podziwu dla Jacqueline, że po tylu trudach miała siłę wciąż walczyć. Żyła dla siebie, ale przede wszystkim dla dzieci. Myślę, że niewiele osób byłoby wstanie pokonać te kłody rzucane przez los. Ja nie wiem czy odnalazłabym w sobie tyle siły.

Kiedyś byłam księżną czyta się jak dramat, czasami nie można uwierzyć, że to autentyczne wydarzenia. Po tej książce zmienia się stosunek do tego gdzie jesteśmy, jacy jesteśmy i co mamy. Zaczyna doceniać się swoje życie i mimo narzekań jaka to nasza Polska jest zła, to dziękuję, że jestem tu, a nie w podobnej sytuacji jak pani Pascarl - Gillespie.

Książka warta polecenia, ale nie pod względem rozrywkowym. Traktować należy ją jako przestrogę i nauczycielkę wdzięczności wobec tego co mamy.

Czytałyście? Może polecacie coś o podobnej tematyce?

Mixe